Ang Talambuhay ni Donalyn Rodenas

ako ito noong 5 buwan

Ang pagiging isang ina ay ang isang pinakamahirap na ginagampanan ng isang babae dahil dito ay nararanasan niya ang ibat ibang karanasan lalo na kapag siya ay nagdadalang tao na.At kung minsan lalo silang nahihirapan kapag sila ay maagang mga nag-asawa dahil hindi pa sila handa sa pagiging isang ina .Pero ng magdalang tao na ang aking ina ay nasa husto na siyang edad.Kaya hindi daw siya nahirapan magdalang tao sakin.Ako kasi ang panganay niyang anak.Maraming nagsasabi saking ina nung ako’y pinagbubuntis pa lang niya ay babae raw ang kanyang anak.Sa taon ngang labingsiyam at siyam na pu’t apat (1994),ika-siyam ng buwan ng disyembre,araw ng biyernes,ganap na ikasampu ng umaga isang batang babaeng anghel ang isinilang.Sa Brgy.Sto.Nino.San Pablo City Laguna Philippines.

Bunga ako ng mabuti at magalang na magkabiyak na sina G.Domingo Riego Rodenas tubo sa probinsya ng Marinduque at siGng.Evelyn Suba Vehilla na tubo naman sa Laguna.Mula sa angkang mahihirap ang aking mga magulang.Ang aking ama kasi ay isang magsasaka noong nakilala niya ang aking ina,na isa naming tinder sa KARINDERYA nina TESS PALABOK kung tawagin dito sa SAN PABLO na hanggang ngayon ay doon pa rin nagtatrabaho ang aking ina.Ang trabaho na lang ng aking ina ang bumubuhay dahil walang trabaho ang aking ama dahil wala namang palayan dito SAN PABLO.Umalis na rin kasi ang aking ama sa isang talyer sa bayan na kung saan dati siya ay nagtatrabaho.

Dalawa kaming magkapatid.Ako nga ang panganay at ang bunso naman ay lalaki na si DANDREN VEHILLA RODENAS.Kasalukuyang nasa edad na labing tatlong taon(13).Mataas pa sakin ang aking kapatid,katunayan nga kapag kami ay nag-aaway ay lagi akong talo o lagi niya akong napapaiyak.Tugis ang kapatid ko.Sa ngayon hindi na siya nag-aaral dahil ayaw na niyang mag-aral dahil kasi tamad siya.Naaawa nga ako sa kapatid ko dahil ayaw na niyang mag-aral paano na ang kanyang kinabukasan wala namang ipapamana sa amin an gaming magulang.Kaya ako pinipilit kong makatapos para ng sa gayon pagkailangan niya ng tulong ay nasa tabi niya lang ako.

ako at ang chairman namin noong gumagraduate ng kinder

Ako si DONALYN VEHILLA RODENAS.Nagmula ang pangalan ko sa pangalan ng aking ama’t ina .Isang taong gulang pa lang ako ay lagi na akong kinukuha ng tita ko sa aking mga magulang.Si mommy ang nagpalaki sakin hindi “TITA,TIYA,o AUNTIE’’ ang tawag ko sa kanya bagkus ay ‘’mommy ‘’(nagpalaki sakin) dahil siya ang nagpalaki sakin.Tatlong taon gulang na ako noong nag-asawa ang aking mommy(nagpalaki sakin) nakikinig sa kwento niya ay sinisisi ako ng kanyang asawa dahil pango ang naging anak nila,kasi noong pinagbubuntis ang kanilang anak ay lagi raw kasi akong binubuhat ni mommy kaya daw naging pango ang ilong ng kanilang anak ‘’Hhmpp di nga”.Close kaming magpinsan daig pa nga naming magkapatid .Nag-iisa anak ang pinsan ko.Ang pinsan ko ngayon ay kasalukuyang nag-aaral na din at HIGH SCHOOL na rin.           

                                                                                                                                                                      Anim na taong gulang na ako ng nagsimula akong mag-aral ng DAYCARE sa aming Brggy. DAYCARE CENTER kung tawagin iyon noon.Maganda ang performance ko noong ako ay DAYCARE dahil nakatago pa nga ang mga testpaper ko na puro 100% ang mga marka ko.Nagtapos nga ako ngDAYCARE ng may parangal di nko nga lang tanda ang tawag sa award na iyon ,pero sabi ng aking ina ay 1^st honor daw ako.Ginanap ang aking graduation noong DAYCARE sa GYM ng CENTRAL na noon ay bago pa lang natatapos gawin.Nandoon ang MOMMY (nagpalaki sakin) kasama ang kanyang anak na pinapanuod ang aking graduation day.                      

Nagpatuloy ang pag-aaral ko sa paaralan ng STO.NINO ELEM.SCHOOL.Grade 1 ako noon ng naospital ang aking ina sa dahilanang nakunan siya sa pinaka bunso kong kapatid.Malungkot ako kasi hindi ko tunay na ina ang nag-aasikaso sa aking kapag papasok ako.Bagkus ay ang aking MOMMY.Masipag naman akong mag-aral pero na akong natanggap na parangal noong ako ay nasa unang baiting.Grade2-3 halos wala naman akong matandaang mga nangyari sa akin,basta ang alam ko lang ay tuwang-tuwa ang guro ko sa ikalawang baiting dahil ang bait ko daw.Noong grade 3 naman ako ay napuri pa ako ng guro ko dahil ang linis ko raw sa mga gamit.Grade 4 na ako kasalukuyan na ring pumapasok ang kapatid ko ng grade 1 sa paaralang din yon.

Maraming nagsasabi sakin na magkaiba daw kaming magkapatid,para nga raw kaming hindi magkapatid dahil ang tugis nga ng kapatid ko.Ang guro ko kasi ang naging guro din ng kapatid ko kaya lagi kaming pinagkukumpara.Sa taon ngang ito ay nagkaroon muli ako ng award pero di naman mataas,ACHIEVERS nga lang eh…pero ayos na rin kesa wala.Grade 5 ako ng nauso sa paaralan naming ang mga canteener, kami ang kauna-unahang batch ng canteener tuwang-tuwa sa akin ang guro ko kapag siya ay nagpapatalop ng mga lahok ng mga kanyang lulutuin dahil ang linis ko daw gumawa.Sa taong ring ito ay biglang bumaba ng napakababa ng mga marka dahil nalulong sa panunuod ng tv.

Nawala na naman ang award ko.Grade 6 na ako ang nakakalungkot na baitang para sakin kasi ito na yung huling taon na magkakasama kaming mga magkakabarkada. Natatandaan ko na napagalitan ako ng aking guro kasi late na akong pumasok gawa ng pagcacanteener ko simula na noon ay hindi na ako masyadong nagtatagal sa canteen at hindi na rin masyadong naglilinis ng canteen.UNang praktis namin ng graduation day ng ako ay napaluha kasi kakaiyak talaga ang kanta naming noon.Pero noong na araw na talaga hindi na ako napaiyak syempre sanay na ata na ako at muling ulit akong nagka-award ACHIEVER nga lang ulit.

f ieldtrip namin kasama ko ang mga friends ko!!

Happy happy kaming mga friends ko

 Nang papasok na ako ng HIGH SCHOOL syempre masaya ako kasi sa pagkakaalam ko ang HIGH SCHOOL ay lagi na lang HALF DAY subalit ng batch na namin ay biglang nag whole day,nakakalungkot isipin pero kailangang sundin para na rin naman sa ikabubuti ng aming kinabukasan.Ngayon nga ay kasalukuyan nag-aaral sa paaralang COL.LAURO D. DIZON MNHS na kilala dati sa tawag na ANEX 5 pero ngayon ay kilala na siya sa tawag na DIZON HIGH.Nasa ikaapat na antas na ako sa seksyon B.Para sakin ang pagiging isang 4^th year student  ay mahirap bagkus ito ay masaya at enjoyable.Ang year level na ito ay an gang hinding hindi malilimutan dahil sa maraming activity iba’t-ibang experiences meron diyang science camp at ang isa pa diyan ay ang mini Olympics na 4^th year student lang ang nakakaranas na hinding hindi naman inaalis ni G.Victorio.

cheerdance namin(champion kami)

Nakapaloob sa mini Olympics ang CHEER DANCE na kung san kapag hindi ka nakapagcheerdance ay hindi ka makakapaglaro ng anumang uri ng sports.Hinding hindi ko makakalimutan dahil ang grupo o seksyon naming ang nagkamit ng parangal.Marami pang activity ang naganap hindi ko na iisa-isahin pa dahil ang hirap eehh!!!!!.Pero masaya talaga ang 4^th year sa DIZON HIGH.Hinding hindi ko malilimutan ang saya na ibinigay sa akin ng paaralang DIZON HIGH.